υπερυπάτη

ἡ, Α

1. ο χαμηλότερος από την υπάτη μέσος και μεταβλητός, ανάλογα με το γένος, φθόγγος

2. στον πληθ. αἱ ὑπερυπάται

(ενν. χορδαί) χορδές οξύτερες τής υπάτης, τής πρώτης χορδής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + ὑπάτη «η πρώτη χορδή»].